فیروزه‌کوبی چیست:
فیروزه کوب از صنایع دستی است و با نشاندن قطعه‌های کوچک سنگ فیروزه به حالت موزاییکی بر سطح ظرف‌ها، زیورآلات و اشیای تزئینی (از پایه‌هایی به جنس‌های مسی، برنجی، نقره،یا برنزی) ساخته می‌شود.
بین قطعه‌های فیروزه نوعی لاک تیره‌رنگ قرار می‌گیرد. هر چه ظرف فیروزه کوبی شده پرکارتر و منظم‌تر باشد و فاصله کمتری بین قطعات باشد، ارزش هنری آن بیشتر است. امروزه مرکز این هنراصفهان است.این هنر حدود ۶۰ یا ۷۰ سال پیش در مشهد (خراسان رضوی) انجام شد و به اصفهان آورده شد.
تاریخچه فیروزه کوبی
طبق بررسی های به عمل آمده از پیشینه فیروزه کوبی. این هنر اولین بار حدود 80 سال پیش توسط یوسف حکیمیان در نیشابور و سپس در مشهد به شکل فیروزه کوبی روی طلا و زیورآلات شکل گرفت.
هنر فیروزه کاری در طی 20 سال توانست به دلیل زیبایی و کاربرد بسیار زیاد سنگ های فیروزه و تولید انواع ظروف توسط اساتید مختلف به شهرت و محبوبیت بسیار زیادی دست پیدا کند. همین موفقیت بهانه ای شد تا این هنر از مشهد به اصفهان منتقل یابد.
مراحل ساخت و تولید فیروزه کوبی
1)زرگری
2)فیروزه‌کوبی
الف) زرگری: زرگری عبارت از ساخت و آماده سازی شیء مورد نظر است. این کار بوسیله ی صنعتگران زرگر یا سازنده ی فلزات بوسیله ی دست، پرس و یا به کمک هر دو انجام می گرد.
ب)استاد فیروزه‌کوب، خرده‌فیروزه‌ها که از نظر اندازه و رنگ باید مشابه باشند از ضایعات دیگر جدا می‌کند. بعد از مشخص شدن نوع سنگی که قرار است بر سطح کار شود. سطح فلز مورد نظر کمی گرم می‌شود در این زمان بر روی سطح کمی لاک پودر شده (لاک گردویی) می‌پاشند. در زمانی که لاک حالت مذاب دارد فیروزه را روی آن می‌چسبانند.
بعد از آنکه سطح مورد نظر را با فیروزه پوشاندند و فضاهای خالی میان فیروزه‌ها را با فیروزه‌های ریزتر پر کردند. آن را به کمک سنگ «آب‌سان» صاف و صیقلی می‌کنند تا برجستگی‌های لاک و فیروزه از بین رود و سطحی یک دست به دست آیند. در این مرحله است که رنگ واقعی فیروزه نمایان می‌شود.