آشنایی با میناکاری:
میناکاری هنری به وجود آمده از آتش و خاک و رنگ است که قدمت آن به حدود 1500 سال پیش از میلاد میرسد.برای زینت دادن به زیور آلات و ظروف مختلف از آن استفاده می شود.
بر اساس مطالعات انجام شده این هنر در ابتدا در ایران شکل گرفته و سپس به نقاط مختلف جهان راه یافته است. مینا شفاف است و از ترکیب اکسیدهای فلزات و چند گونه نمک به دست می آید. مینا باید در مجاورت حرارت بالا (۷۵۰ تا ۸۵۰ درجه سانتی گراد) قرار گیرد تا رنگ‌ها بر اساس مدت زمان و دما شکل بگیرند. امروزه میناکاری را بیشتر بر روی مس انجام می دهند؛ اما طلا و نقره نیز گزینه های خوبی برای پیاده سازی این هنر هستند.
تاریخچه هنر میناکاری:
میناکاری هنری است که برخی پیشینه آن را بیش از 5000 سال می دانند. بر اساس بررسی های کارشناسان و با تطبیق میناکاری‌ها و آثار ایرانی، این هنر در ایران پدید آمده و سپس به سرزمین های دیگر راه یافته است.
در این میان آثاری نیز در اروپا یافت شده که پیشینه‌ای بسیار طولانی دارند. اما باز هم کارشناسان معتقدند خاستگاه این هنر در ایران و سرزمین پارس بوده است.
روش ساخت و آماده‌سازی ظروف مینا:
فلزات طلا، مس، نقره، استیل، آلومینیوم، برنج و برنز در میناکاری استفاده می‌شوند که مس بهترین نمونه فلز برای میناکاری به شمار می‌رود. مس دوام و استحکام داشته، شکل‌پذیر بوده، چکش‌خوار است و قابلیت ورقه شدن دارد. مس مناسب میناکاری باید 99 درصد و بالاترین ضخامت معمول به کار رود در غیر این صورت، موقع حرارت دادن ناخالصی‌های آن به‌صورت تاول بر سطح فلز نمایان می‌شود.
ابتدا برای تهیه صنایع‌دستی مینا کاری، فلزی را که به‌عنوان ماده اصلی مورد نظر باشد را انتخاب کرده .سپس به هر شکل و اندازه که مد نظر است توسط مسگر متخصص ساخته می‌شود .پس از آن توسط استاد مینا کاری لعاب سفید رنگ یکدستی به آن می‌زنند.
بعد از این مرحله فلزی را که لعاب یک‌دست خورده. به منظور پخته شدن در کوره‌ای که حداکثر حرارت آن 750 درجه سانتی‌گراد باشد قرار می‌دهند. بعد فلز لعاب دیده را از کوره خارج کرده و مجددا با لعاب مرغوب‌تری پوشانده و برای بار دوم حرارت می‌دهند.
عمل لعاب کاری را معمولا “سه الی چهار بار تکرار می‌کنند پس از طی این مراحل فلز لعاب داده شده و حرارت دیده هم اینک برای ایجاد هر گونه نقشه و طراحی که مورد نظر است آماده شده .