فرش بلوچستان را میتوان انعکاسی از تمدن و فرهنگی دانست که به نام بلوچها ثبت شده است. این قالی ها نمایانگر
مشاهدات و نیز باورها و اعتقادات و همچنین آرمانها و آمال بافندگان آنها است که در مناطق شرقی کشور از سیستان
تا خراسان توسط اقوام متعددی بافته میشود. گاهی نقوش این فرشها به نام طوایف بافنده نامگذاری شده اند.
بلوچ ها قالیچه هایی کوچک پارچه و سبکوزن تولید میکنند و به غیر از آن کناره و کلگلی در ابعاد متوسط ونیز روزینی، پشتی، صندوقچه، بالش، سفره، رو کرسی، سفره، نمکدان و خورجین نیز ازجمله دستبافته های آنان است.
قالی های آنها دارای رنگ های تند است و سیاه و قرمز آبی ازجمله رنگهای غالب این قالی هاست و لوار و گاهی تار
قالی از موی سیاه یا قهوهای بز میباشد. گره آنها فارسی چپگرد و تمام پشمی است و از پشمهای محلی و گاهی
نیز پشم شتر استفاده میشود؛ تک پود و گاهی دو پوده هستند.
یکی از خصیصه های فرش بلوچستان دارا بودن گلیمباف راه راه است که با به کارگیری تار و پودی با پشم سیاه و چندین رنگ به وجود میآمد ولی اکنون استفاده از نخ های پنبه ای از جنبه تزیینی آن کاسته است.
قالیهای بلوچی سیستان بیشتر دارای فرم های هندسی لوزی، هشت و شش ضلعی و مربع بوده اند.