نقش انسان تاکنون بر روی سفال های منطقه سیستان دیده نشده است.
در هر حال نقش انسان حتی به صورت هندسی نیز در پیش از تاریخ ایران به جز در مناطق محدود و مشخصی مانند فارس متداول و مرسوم نبوده است.
هرچند در سده های اخیر گاه نقوش انسانی در فرش سیستان مورد استفاده قرار گرفته.
اما این نقوش نیز حالت روایتگرانه داشته و برگرفته از داستانها و اساطیر شاهنامه است.
امروزه کاربرد این نقش کمتر شده است.با پذیرفتن دین یافتن نقوش انسانی محدود گردیده و نقوش مورد استفاده حالت کاملا هندسی به خود گرفته است.
هر چند نقوش انسانی در فرش سیستان قابل مقایسه با پیکرک‌های انسانی مکشوفه از شهر سوخته و محوطه های همجوار نمیباشند.
اما توجه هنرمندان آن زمان به نمایش انسان به صورت پیکرک خود قابل تأمل است.