از مهمترین نقوش گیاهی در فرش سیستان به ویژه سفال و قالی میتوان به نقش درخت سرو (درخت زندگی) و نقش برگ درخت موز اشاره نمود.
نقش برگ درخت موز به طور گسترده در سفالهای شهر سوخته، سفالهای دوران اسلامی و در قالی معاصر سیستان نیز مشاهده میگردد.
با توجه به اینکه امروزه در اقلیم سیستان درخت موز نمیروید میتوان چنین نتیجه گرفت که این نقش از طریق پیوستگی هنر سیستان در دوره های مختلف پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی به زمان حال و به دست بافنده رسیده است.
نقوش گیاهی در فرش سیستان بیشتر از دیگر نقوش استفاده می‌شده و می‌شود.
چراکه در گذشته سیستان از طبیعت بکر و آبادی برخوردار بوده است و بافنده هر آنچه را می‌دیده بصورت ذهنی خلق می‌کرده .
امروز طراحان این نقوش سعی می‌کنند بسیاری از کمبودهای رنگ منطقه را در نقشهای خود جبران کنند.
از نقوش گیاهی در متن و حاشیه به کرات استفاده می کنند. و در آفرینش آنها تبعیت محض از عناصر طبیعی وجود ندارد.
